Gisteren had ik mijn Vader aan de Skype. Mijn Vader is gepensioneerd cactuskweker, fotograaf en schrijver. Het kweken staat op een heel laag pitje maar het fotograferen en schrijven, en met name het schrijven, hebben de laatste tijd een flinke impuls gekregen. Hoe dat komt? Omdat hij, geïnspireerd door mijn dagelijkse blog experiment, zelf ook is gaan bloggen.
Ik denk dat ik voor het eerst in mijn leven mijn Vader geïnspireerd heb iets, anders, te gaan doen. (Pa, als er nog meer dingen zijn, hoor ik dat graag 🙂
Enfin. Al pratende kwamen we op zijn post van eergisteren. Je moet weten dat mijn Vader duizenden prachtige en unieke foto’s van hele bijzondere cactussen en vetplanten heeft. Zijn blog bestond in het begin uit alleen maar foto’s met hier en daar een korte beschrijving van wat, waar, wanneer. Gaandeweg is hij steeds meer verhalen gaan vertellen en dat is interessant. Mijn vader is een natural born storyteller maar zal dat nooit van zichzelf zeggen. Zijn blog was heel feitelijk en ook tijdens zijn vele lezingen liet hij de foto’s het woord doen. Feiten zonder emotie.
Gisteren vertelde hij dat hij iemand na een van zijn prachtige diaseries had horen zeggen ‘houdt hij wel van die planten.’ Blijkbaar hadden de prachtige, technisch perfecte foto’s de man niet geraakt. De perfecte foto’s lieten geen ruimte voor het menselijke aspect. Het verhaal om je in te kunnen verplaatsen.
Terug naar zijn post van eergisteren.
De post begint niet met een perfecte foto maar met een nieuwsgierig makende openingszin:
‘Strange though it may sound, up to yesterday I never managed to make a decent picture of a fully open Anacampseros telephiastrum flower.’
Dat klinkt inderdaad vreemd. MIJN vader was het nog NOOIT gelukt om een behoorlijke foto te maken van een volledig open Anacampseros telephiastrum bloem. Ahaaaa hoor ik de lezer denken. Het is hem dus OOK nog nooit gelukt
Als je geïnteresseerd bent in deze materie zit je direct op het puntje van je stoel. Je hebt waarschijnlijk zelfs nog nooit een foto van een volledig open Anacampseros telephiastrum bloem gezien. Laat staan in het echt.
Het ‘….up to yesterday…..’ geeft aan dat de kans heel groot is dat die unieke foto er zometeen aankomt.
En ja hoor mijn Pa neemt ons even mee op zijn fotoavontuur. Voor liefhebbers is dit smullen. Een soort David Attenborough van de cactussen. Loop je even mee:
‘Yesterday afternoon I went out to Kanonkop (Cannon head), a rocky outcrop overlooking Montagu.’
We ‘setten the scene’. Voor veel liefhebbers is dit gebied een waar paradijs. Het is de ‘achtertuin’ van mijn Vader. Hij woont in Montagu (Zuid Afrika).
‘Although I did not find what I had hoped to see, there were several other interesting plants, including a lot of flowering Anacampseros telephiastrums.’
Spannend. Hij zoekt maar kan het niet vinden. Maar ontdekt toch iets nieuws. Iets wat hij nog NOOIT gezien heeft.
‘In fact I have never seen so many plants of this species together in one spot.’
Uniek! En jij als lezer bent er bij. Met name door de specifieke tijdsaanduiding:
The flowers appear in November and December; they only open late afternoon (the pictures were made at about quarter past four).
Dan komen nu toch echt de foto’s.
For the first picture I just made a photo of what was in front of the camera. The result was not really exciting, to put it mildly.
Humor en zelfkritiek. Interessant. Niet perfect dus. Hij is blijkbaar ook maar een mens.
De tweede foto ziet er al een stuk beter uit. Waarschijnlijk is deze foto het resultaat van vele lezers. Herkenbaar dus. Maar het kan dus beter. Want ik voel een tip aankomen.
For the second one I positioned my camera bag in such a way that it shaded the background. Because of the great contrast in light between the flower and the dark background, the flower was totally overexposed.
Met een handige tip van mijn Pa wordt de foto al heeeeeel veeeeel beter. Hij deelt zijn kennis.
When I took the same picture but with one stop underexposure (and somewhat more close up) the result was as follows.
Om vervolgens alles weg te geven.
This was the basis for the last picture, which was enhanced in post production by lowering contrast and highlights and raising the clarity, combined with a bit of cropping.
Vinden jullie het gek dat deze post een van zijn meest populaire tot nu is.
Is that SO STRANGE?
Ik heb bewust de foto’s weggelaten. Daarvoor moet je naar mijn Pa. Klik en kijk hier. Vindt hij leuk.
Leuk, genieten (om te lezen en er in mijn hoofd de plaatjes bij te zien, en ja natuurlijk zoek ik de blog van je vader op. Zo ver weg woont ie.
Houd me tegenwoordig erg bezig, heb geen zin om nu uit de buurt te gaan en me volgens plan weer op Turkije te focussen waar ik tien jaar gewoond heb en in 87 zonder veel moeite naar toe trok… Nu ‘voelt’ dat even wat anders.
Ik wil in de buurt zijn en in de buurt blijven, tot we zien wel wanneer, en of dat veranderd?! dat zien ik ook wel.
Dank voor het inkijkje!