slechte post

Afgelopen zaterdag schreef ik de slechtste post tot nu toe. Inspiratieloos. Normaal moet ik toch minstens een glimlach op mijn eigen gezicht krijgen om hem/haar met goedkeuring te publiceren. Het enige interessante aan de post is dat ik daardoor deze week nog een uur eerder zit te schrijven. Want zoals ik schreef ipv zes uur ging vandaag de wekker om 5 uur. Als een soort taakstraf. Met als uiteindelijk doel meer ME time.

Gelukkig heeft niemand de post gelezen. Er werd ook niet op gereageerd op twitter of facebook. Nu zegt dat ook niet alles want het posten van totaal nietszeggende, slechte en onbenullige  foto’s of verhalen over eten, drinken, vaderdag kadootjes of nieuwe profielfoto’s lokken al meer reactie uit dan mijn verhaaltjes. Gelukkig is het me daar niet om te doen. Ik schrijf niet voor jullie. Ik schrijf voor mezelf. Althans dat was de bedoeling. De realiteit echter is dat ik het dan wel gewoon zonde vind dat als ik een verhaaltje schrijf waar ik zelf dan wel om moet glimlachen maar die dan bijna niet gelezen wordt. Het valt me op dat de meest succesvolle verhaaltjes degene zijn die eigenlijk helemaal niets met Design Thinking te maken hebben. Kijk je kunt achteraf natuurlijk bijna alles wel op een of andere manier onder Empathie, Creativiteit en Prototyping scharen maar opvallend is het wel.

En wat moet ik dan met deze feedback. Twee dingen:

Een. Me niks aantrekken van bezoekers aantallen. Dat wordt best lastig. Je wilt niet weten hoe vaak per dag ik naar mijn statistieken kijk. En waarom? Nieuwsgierigheid? Ijdelheid?

Twee. Focus op het onderwerp. Sorry lieve Menschen. Maar dit blog gaat over Design Thinking. Ik ben het begonnen om alles wat ik weet en tegenkom over DT op te schrijven en te delen. Leuke verhaaltjes zijn leuk maar ze moeten echt iets te maken hebben met DT. En dat moet uit het verhaal komen of dat zal ik er eventueel aan toe moeten voegen. Focus. Focus. Focus. Ander wordt het confetti. En als ik ergens een grafhekel aan heb is het confetti. Het doet me denken aan carnaval. Wat een achterlijke bedoeling is dat. Ik heb geen geplande datum nodig om me in een pakkie te hijsen. Ik doe gek als het mij uitkomt. Zoals een kale berg beklimmen in 34 graden in een bolletjes trui. Alaaaaaaaaaaf.