cor noltee, design thinking
Gisteren was ik weer een dagje in Groningen. Met de trein. Nul minuten vertraging op een traject van 3 uur en 8 minuten. Petje af weer hoor NS. Maar toch was ik te laat voor mijn presentatie. Het doet me denken aan de koffieboon van Douwe Egberts. Daar ging het ook pas fout op de laatste 60 centimeter. Na een reis van vele duizenden kilometers. Mijn opdrachtgever was vergeten dat mijn presentatie op een andere lokatie was dan onder haar mail in de adresgegevens stond. Kan gebeuren. Ik vond het vervelend voor de luisteraars maar die waren nog lekker in gesprek met elkaar en ik was toch al 4 uur onderweg. Toch moest ik een Sorry onderdrukken. Ik wilde me verontschuldigen maar waarom zou ik? Ik had mijn uiterste best gedaan om op tijd te zijn wat ik niet was, zonder dat ik daar iets aan kon doen.
Beginnen met een excuus is denk ik het slechtste wat je kunt doen als je een presentatie moet geven. Tenzij je een heel goed excuus hebt. Of gewoon altijd te laat komt. Ik heb een collega op HKU die echt altijd te laat komt. Echt altijd. Dat vind ik dan ook wel weer stoer. Helemaal omdat hij/zij zich nooit excuseert. Nooit. Dan heb je het ook wel erg strak.
Ricardo Semler beschrijft in zijn boek Semco’s Stijl dat als je mensen verantwoordelijkheid geeft ze prima in staat zijn zelf dingen te organiseren en afspraken te maken. Het is in zijn fabriek niet ongewoon dat een hele afdeling daar midden in de week een dag vrij heeft maar ze op zondag weer wel gewoon aan het werk zijn. Veel organisaties zijn georganiseerd als kruispunten waar stoplichten met snelheidsmeters staan. Als je door het rood rijdt en/of te hard krijg je een bekeuring. Daar zit een hele geldmakende machine achter van justitie en politie. Maar met welk doel? Als je doel veiligheid is is een rotonde volgens mij een veel betere en goedkopere oplossing.
Dit stuk teruglezend gaat het echt alle kanten op. Dat komt waarschijnlijk omdat ik gisteren ruim 7 uur stil heb gezeten in de trein en vervolgens 5 uur ‘voor de klas’ gestaan. Vandaag bepaal ik zelf weer waar ik wat ga doen. Genoeg te doen. En misschien ga ik wel met de trein naar Groningen. Als ik echt veel wil doen. Ik heb vandaag geen haast want ik hoef nergens heen. Killing voor mijn productiviteit. Zal ik mezelf op voorhand alvast een bekeuring geven. Voor te zacht werken?
Bedje staat altijd klaar Cor… en onder hapje eten en drankje kun je gewoon verder werken…..na afloop een zachtijsje x!
Ik zeg…strak hoor die collega 😉
En waarom niet naar groningen 🙂