Mijn posts op Linkedin hebben soms duizenden impressies. Dat betekent niet dat ze ook gelezen worden. De scrollers en de swipers denken nu ‘Hmmm 2de druk, misschien moet ik het dan ook maar kopen.’
Jou vertel ik de waarheid. De kans dat mijn boek de 2de druk haalt is zeer klein. Ik hoorde laatst dat 90% van de managementboeken de 2de druk niet haalt. Mijn voormalig creatief directeur Enrico Bartens hoopt zelfs dat het slecht verkoopt omdat het op simpele wijze een uiterst gecompliceerd proces verklapt.
“Daar gaan onze centen Cor!!! Ik zal jouw boek aan niemand aanraden! Geloof mij maar vriend. Kan ik jou nog wel een vriend noemen vraag ik mijzelf nu af? Wil jij alsjeblieft stoppen met dit Design Thinking! I have a business to run Cor!!”
Twee weken geleden werd ik gebeld door een vierdejaars HKU student. Of ik hem een beetje wilde helpen met zijn afstudeerproject. Hij was trouwens de tweede die week. We kletsten een half uur over zijn huidige situatie en spraken af dat hij mijn boek zou kopen, zou lezen en dat hij me dan weer zou bellen. Twee dagen later appte hij:
Hij las het en bereidde een presentatie voor die hij me vooraf stuurde en afgelopen dinsdag live aan de telefoon pitchte. Vijf kwartier later was ik op mijn plek van bestemming aangekomen en hij weer lekker op pad. Een dag later kreeg ik een ingesproken bericht. Hij wilde nog iets met me delen, zei hij.
En verder (letterlijk):
“Toen ik begon met het lezen van je boek begon ik op een bepaalde manier aan te staan wat ik herken van andere momenten dat ik les van jou kreeg of een seminar had gevolgd, iets dat bij mij een bepaalde mate van productiviteit teweegbracht. Een soort energie om van iedere dag iets moois te maken in plaats van, ik noem hem Kabouter Chiller, toe te geven aan Kabouter Chiller die gewoon lekker wil relaxen, serietje wil kijken, eten, minder productief zijn. Iets dat op mij een heel goed effect had. Ook op mijn vriendin die nogal vastliep op haar studie landscape & environment management waar ze zich in kan vinden maar niet haar passie heeft liggen en nadat ik aangaf om jouw boek te lezen was ze gelijk verkocht na 8 bladzijdes en is ervoor zichzelf eentje gaan bestellen. Het gaf mij een hele hoge energie en overtuiging van
‘We moeten mensen hooked maken aan……misschien is het design thinking.’
Misschien heeft het een andere vorm wat werkt voor iedereen om te werken. Maar dat wou ik ff met je delen. Fijne dag. Zonnige groet.”
Het boek geeft hem de energie om iets moois te maken. Zijn vriendin is nu ook hooked.
Voor de prijs van een gram heroïne koop je mijn boek. Bij je dealer om de hoek.
Heb je vervolgens problemen met je nieuwe verslaving. Bel dan direct de hulplijn 0624965000.
Of kom naar een van de Anonieme Design Thinking Zooms.
“Als je vernieuwing, impactvolle concepten wilt introduceren of in transformatie zit en tegelijkertijd mensen in beweging wilt krijgen, dan moet je af en toe durf-allerig zijn. Zo heb ik stouterik maar opgevat. Ik vind het leuk om die durf-allerigheid aan te wakkeren in mensen. Zo pakken zij zaken vanuit eigen verantwoordelijkheid op en krijgt een ieder zo haar/hen/zijn eigen kleur in het geheel. Creativiteit is daarbij cruciaal. Elk mens is creatief, het wil maar wat graag wakker gekust worden. Wil je eens ander geluid in je directie-kamer, dan ben je aan het goede adres.”
Haar bedrijf The Zoooo is een creatief tankstation en ze werken graag voor directies die door hebben dat deze bijzondere transformatie-tijd ook hen raakt, nog niet weten hoe verder (volledig normaal, wie wel), maar dat wel willen onderzoeken en aan willen pakken. “Wat kan anders en wat kan beter?”, vragen ze zich dan met elkaar af. Ook werken ze voor sociale innovatie-bedrijven, die toe zijn aan de volgende fase van groei.
Wil je weten of je toe bent aan The Zoooo. Doe dan hier de test.
Zit je in je volgeladen electrische auto maar kan jij wel wat juice gebruiken? Luister dan eens naar haar Monkeytalk. Houdt de route in de gaten want je hersenen maken gegarandeerd een ommetje als je een aflevering luistert.
Nog een keer “Ik ben creatief!” Niet alleen in je hoofd maar hardop.
Kom maar. Doe maar “Ik ben creatief!”
Beetje harder. “Ik ben creatief!” Nu met je handen in de lucht. Fuck je collega’s, medestudenten, docenten, medereizigers, huisgenoten, ouders, kinderen. Harder “Ik ben creatief!”
Kijkt iemand je raar aan? Glimlach, blijf aankijken en roep luidkeels “Ik ben creatief!”
Hoor je een stemmetje in je hoofd die dit geen goed idee vindt. Dat is je saboterende kabouter. Shoot him.
Creativiteit is een vaardigheid die je kunt trainen. En als je ergens beter in wilt worden helpt het als je gelooft dat je het kan. Daar kan de omgeving ook bij helpen. Je bedenkt meer originele ideeën in een blauwe kamer dan een rode kamer. Aspirant piloten met een pilotenuniform aan presenteren beter in de simulator dan zonder. Zelfs het kijken naar een gloeilamp associeren we met ideeën bedenken en resulteert in meer ideeën.
Stel je voor dat je naar een gloeilamp kijkt, je handen in de lucht gooit en roept “Ik ben creatief!”
Jan Rotmans schrijft in de inleiding van ‘De perfecte storm’ dat veel crises (energie, landbouw en zorg) systeemcrises zijn die diep geworteld zijn in ons denken en handelen. En omdat ze zo diep geworteld zijn niet eenvoudig zijn op te lossen. Elke pseudo-oplossing wordt namelijk onderdeel van het probleem.
Een beetje jammer als je veel tijd gestoken hebt in het bedenken van een oplossing die onderdeel van het probleem blijft. Je moet blijkbaar radicaal anders denken en doen. Want als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. (Albert Einstein) Ik heb Albert en Jan hoog staan en vraag me af hoe design thinking past in deze gedachtengang. Of ik misschien toch radicaal andere dingen moet gaan doen.
Design thinking begint met dromen over een andere toekomst. Radicaal anders. Dat vereist lef en verbeeldingskracht. Dan kan het helpen om uit je bestaande context te stappen en letterlijk en figuurlijk afstand te nemen van de situatie die je wilt veranderen. Een nachtje bij een vriend op de bank, een wandeling van een paar dagen of misschien wel een sabbatical.
Astronauten die op grote afstand de aarde in een oneindig groot universum zien hangen, gaan terug op aarde vaak iets anders doen. Men noemt dat het ‘overview effect’. Op wikipedia lees ik dat het ‘overview effect’ door onderzoekers wordt gekarakteriseerd als “een staat van ontzag met zelfoverstijgende eigenschappen, versneld door een bijzonder opvallende visuele stimulus”.
Uhhhh?!?!
In goed Nederlands;
“Wooooooooooooooooow wat mooi!”
“Ik heb kippenvel.”
Op grote afstand van de aarde voelen astronauten juist een groter gevoel van verbondenheid met andere mensen en de aarde als geheel. Het ‘overview effect’ kan veranderingen veroorzaken in het zelfconcept en het waardesysteem van de waarnemer, en kan transformatief zijn.
Naar de maan dus. Of kom naar Doorn naar de tweedaagse training. Dan leer je met lef en verbeeldingskracht te dromen zodat je radicaal anders kunt denken en doen.
Met beide voetjes op de grond en je hoofd in de wolken.
Als ik deze vraag aan deelnemers van een training stel, steekt ongeveer 4 procent zijn hand op. Een van de beste TED-talks over creativieit die ik ken, is van Sir Ken Robinson; ‘How schools kill creativity.’ In de talk geeft hij een definitie van creativiteit. Ik kan hem je nu geven maar denk er eerst zelf eens over na. Wat is jouw definitie van creativiteit? Het is jouw definitie dus zowiezo goed.
Je kunt nu ook doorscrollen, swipen, wegklikken, je mail checken, deze post liken en door. Dan ben je er van af.
96 % is nu waarschijnlijk afgehaakt.
Maar jij bent er nog. Je bent nieuwsgierig. Dan heb je een van de 5 elementen van het creatief vermogen aangeraakt. De tweede, verbeeldingskracht, beperken we dit keer tot taal. Niet uitbesteden aan Google of ChatGTP svp maar gewoon opschrijven. Pak een pen vast en schrijf jouw definitie van creativiteit op. Het is jouw definitie dus zowiezo goed. Misschien heb je wat vasthoudendheid nodig. Niet alleen om je pen vast te houden maar ook om de juiste woorden te vinden. Je kunt het. Je bent nieuwsgierig, je gebruikt je verbeeldingskracht en toont vasthoudendheid. Je zou je definitie nu kunnen delen met een ander; samenwerken, het vierde element. Nieuwsgierigheid, verbeeldingskracht, vasthoudendheid en samenwerken. Enig idee welke element van je creatief vermogen nog ontbreekt?
Laat ik eerst de definitie van creativiteit van Sir Ken Robinson geven:
‘the process of having original ideas that have value.’
Als je samen originele ideeën wilt bedenken die waardevol zijn, helpt het om alle ideeën te delen en ze dan pas te waarderen. Want een idee wat jij niet haalbaar acht is misschien wel een inspiratie voor een ander die andere kennis heeft dan jij.
Het samen bedenken en waarderen van ideeën vereist discipline. Een facilitator kan dan helpen.
Discipline. Het vijfde element van je creatief vermogen.
Nieuwsgierigheid, verbeeldingskracht, vasthoudendheid, discipline en samenwerken. Maar in dit rijtje ontbreekt een heel groot element. Een die 200.000 keer sneller is en oneindig veel groter. Enig idee?
Soms komt een idee uit de lucht vallen. Plopt zomaar binnen. Maar misschien is de ideebedenker al jaren (onbewust) bezig met het oplossen van een probleem. Als je samen aan de slag gaat om een probleem op te lossen, heb je een inspirerende, activerende en concrete vraag nodig. Niet een die ver weggestopt zit in het oneindig grote onbewuste van iemand maar een gebaseerd op menselijk bewijs waar behoefte aan is; Hoe kunnen we…?
De Vragenmaker is een van de 9 rollen uit mijn nieuwe boek ‘Het kleine grote design thinking doeboek.’ Je krijgt het tijdens de tweedaagse masterclass 25 en 26 april 2024. Meer info vind je hier.
Tijdens presentaties en trainingen zie ik de deelnemers. Behalve de twee deelnemers in burqa bij de Women Empowerment & Design Thinking workshop die ik faciliteerde in Riyadh.
Deelnemers zien heeft zijn voordelen maar ook zeker zijn nadelen. Inmiddels heb ik geleerd dat gelaatsuitdrukkingen niets zeggen over de beoordeling van wat je met ze deelt. Met elkaar in een (online) ruimte zijn biedt de mogelijkheid om vragen te stellen, opmerkingen te maken, kortom interactie te hebben. Maar met een boek is dat anders. Er zijn nu mensen die ik helemaal niet ken, nog nooit gezien heb en mijn boek lezen. En tijdens het lezen hebben ze Huh? en Wow! momenten.
Huh? waar je denkt Wat bedoel je? of dat je het er niet mee eens bent, of een beter voorbeeld hebt, of iets stom vindt, kinderachtig of “overdreven creatief” zoals ik laatst in een recensie las.
Wow! waar je denkt Zooo dit is gaaf, cool, origineel, grappig, leuk, geweldig, leerzaam of dat “het op simpele wijze een uiterst gecompliceerd proces verklapt” zoals ik laatst in een andere recensie las.
Ik ben nieuwsgierig naar Huh?’s en Wow!’s van lezers van mijn boek en zou het leuk vinden jullie te zien. Vind je het leuk om dit te delen en andere lezers te ontmoeten? Log dan vanavond om 18.00 in op deze Zoomlink. Deelname is gratis met het boek in je hand.
Althans niet zoals Alex Osborn, de bedenker van de brainstorm het in 1953 bedacht; een brainstorm is een gestructureerde groepsactiviteit waarbij je de ideeën ontwikkeling loskoppelt van de waardering. In de afgelopen decennia heeft de wetenschap aangetoond dat er meer originele en waardevollere ideeën ontstaan als je eerst alleen nadenkt en dan pas samen. Liefst met een paar Superoptimisten. Hoe je een Superoptimist wordt lees je in mijn ‘Het kleine grote design thinking doeboek’ of oefen je met andere Superoptimisten tijdens de tweedaagse masterclass design thinking 25 en 26 april. Meer info hier.
Negen jaar geleden ontmoette ik Francesco Zurlo, dean van de School of Design van de Politecnico in Milaan. Het was tijdens een summerschool waar ik na hem een een college design thinking gaf. Na het college vroeg hij of ik les wilde komen geven op zijn School of Design. Een jaar later kwam hij naar het lokaal waar ik de stoelen en tafels aan de kant aan het zetten was voor het introductiespel voor de 32 internationale masterstudenten. “Welcome Core!” hoorde ik achter mij. Je leest het goed er staat een ‘e’ achter mijn naam. Net als veel andere Italianen die ik ken voegde Francesco een ‘e’ toe aan het eind van de zin. ‘Core’ klonk heel charmant en ik voelde me direct extra welkom. Met een grote glimlach naderde Francesco me, stak zijn hand uit, bewoog zijn hoofd naar rechts en keek over mijn schouder. Stond er iemand achter me? Voor ik mijn hoofd kon draaien om achter me te kijken, kuste Francesco me op de wang en draaide in een soepele beweging naar mijn andere wang voor de tweede kus. “How was your flighte?” Met zijn hand nog in mijn hand moet ik hem aangekeken hebben met een gezicht van vreugde, opluchting, liefde, verrassing, trots, nieuwsgierigheid, opwinding, ontzag en verwondering, tevredenheid en creativiteit.
Als je iemand langer dan 6 seconden vasthoudt, geeft je lichaam het hormoon oxytocine vrij. Het speelt een belangrijke rol bij het creëren van sociale contacten met gevoelens van plezier. Een glimlach is de kortste weg naar de ander en als je elkaar dan ook nog eens minstens 6 seconden vasthoudt ben je biologisch geprimed om van elkaar te houden.
Na de gebruikelijke espresso ging ik verder met voorbereiding van het introductiespel; Massive Multiplayer Thumbwrestling. Ik leerde het kennen via de TED talk van Jane McGonigal.
Even later stroomden er grote hoeveelheden oxytocine door het lokaal.
